Un labrego ou campesiño é unha persoa que ten como oficio traballar as terras. O labrego tradicionalmente é definido en socioloxía como o membro dunha comunidade nunha sociedade agraria ou rural. Cando o labrego se atopa illado en grandes propiedades do seu dominio, ou manexa a súa produción cunha considerable orientación comercial, transfórmase nun granxeiro. Os labregos teñen os coñecementos que lles deu a xestión do medio de produción, a terra, e a experiencia acumulada, con éxitos e fracasos, ao longo de xeracións.

Segundo a Declaración das Nacións Unidas sobre os Dereitos dos labregos, “enténdese por labrego toda persoa que se dedique ou pretenda dedicarse, xa sexa de maneira individual ou en asociación con outras ou como comunidade, á produción agrícola en pequena escala para subsistir ou  comerciar e que para iso recorra en gran medida, aínda que non necesariamente en exclusiva, á man de obra dos membros da súa familia ou o seu fogar e a outras formas non monetarias de organización do traballo, e que teña un vínculo especial de dependencia e apego á terra”.

Son moitas as actividades que caracterizan á xente da nosa terra e cada unha das actividades realizadas para manter á familia ou dotala dun sustento ten a súa importancia, pero se cabe á función do labrego é e foi fundamental para a supervivencia do pobo galego.